Νομολογία

Βιντεοεπιτηρηση σε κοινόχρηστους χώρους πολυκατοικιών Συγκεκριμένοι κανόνες διέπουν το δικαίωμα ιδιοκτητών διαμερισμάτων να τοποθετήσουν κάμερα επίβλεψης σε κοινόχρηστους χώρους. Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα εξέτασε καταγγελία από συνιδιοκτήτη διαμερίσματος πολυκατοικίας κατά έτερης συνιδιοκτήτριας, η οποία είχε εγκαταστήσει σύστημα βιντεοεπιτήρησης στην είσοδό της, καθώς και στον χώρο στάθμευσης ιδιωτικού οχήματος χωρίς να πληρούνται οι προϋποθέσεις που ορίζονται στην Οδηγία 1/2011 της Αρχής. Ειδικότερα, στην εν λόγω υπόθεση: α) Η καταγγελλόμενη εγκατέστησε σύστημα βιντεοεπιτήρησης για την προστασία των κοινόχρηστων χώρων συγκροτήματος κατοικιών καθώς και των προσώπων που κυκλοφορούν σε αυτούς, χωρίς απόφαση του αρμοδίου οργάνου διαχείρισης του συγκροτήματος σύμφωνα με τις διατάξεις του οικείου κανονισμού. Η καταγγελλόμενη είχε συγκεντρώσει ένα σύνολο υπογραφών των ενοίκων το οποίο όμως δεν μπορεί να υποκαταστήσει την υποχρέωση λήψης σχετικής απόφασης, παραβιάζοντας το άρθρο 1 παρ. 1 της Οδηγίας 1/2011 της Αρχής. β) Η καταγγελλόμενη είχε και ακόμα έχει την οθόνη παρακολούθησης του συστήματος στην οικία της και εικόνα στο κινητό της καθώς και του συζύγου της, σύμφωνα με τα καταγγελλόμενα. Κάτι τέτοιο όμως δεν ήταν επίσης προϊόν απόφασης της ΓΣ, κατά παράβαση των κείμενων διατάξεων και συγκεκριμένα του άρθρου 15 παρ. 2 της Οδηγίας 1/2011 της Αρχής. γ) Η καταγγελλόμενη ενώ αφαίρεσε την κάμερα της εισόδου, αρνείται να αφαιρέσει την κάμερα στον χώρο στάθμευσης (τον οποίο υπενοικιάζει) μετά την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης για εγκατάσταση νέου συστήματος και αφαίρεση του παλαιού. Ωστόσο, στην νέα εγκατάσταση καλύπτεται το σύνολο των κοινόχρηστων χώρων της πολυκατοικίας, όπως και οι θέσεις στάθμευσης από την κατόπτευση πέντε καμερών, καθιστώντας την εν λόγω επεξεργασία μη αναγκαία και παραβιάζοντας το άρθρο 15 παρ. 4 εδ. β της Οδηγίας 1/2011 της Αρχή Με βάση τα παραπάνω η Αρχή έδωσε εντολή στην καταγγελλόμενη, όπως εντός ενός (1) μηνός από την παραλαβή της παρούσας, αφαιρέσει το εν λόγω σύστημα βιντεοεπιτήρησης που έχει εγκαταστήσει και ενημερώσει την Αρχή σχετικά με την πραγματοποίηση των ανωτέρω ενεργειών. Σε περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν συμβεί, η Αρχή επιβάλλει στην καταγγελλόμενη το αποτελεσματικό, αναλογικό και αποτρεπτικό διοικητικό χρηματικό πρόστιμο που αρμόζει στην συγκεκριμένη περίπτωση, σύμφωνα με τις ειδικότερες περιστάσεις αυτής, ύψους χιλίων (1.000,00) ευρώ.

Οφειλές σε τράπεζες Οφειλές σε τράπεζες. Πως μπορεί να διακοπεί ο πλειστηριασμός ακινήτων. Καταχρηστική η εκτέλεση που επισπεύδει η τράπεζα όταν ο οφειλέτης έχει ήδη κινήσει δικαστική διαδικασία αμφισβήτησης της οφειλής του. Ρηξικέλευθη υπήρξε η πρόσφατη υπ’ αριθμ. 290/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ιωαννίνων. Το δικαστήριο έκρινε καταχρηστική την εκτέλεση που επισπεύδει τράπεζα σε βάρος δανειοληπτών που είχαν λάβει δάνειο σε ελβετικό φράγκο, διότι οι δανειολήπτες με προγενέστερη αγωγή τους είχαν αμφισβητήσει τόσο την εγκυρότητα της δανειακής σύμβασης, όσο και το ύψος της φερόμενης απαίτησης της τράπεζας σε βάρος τους. Η συμπεριφορά, λοιπόν, της τράπεζας, η οποία δεν ανέμεινε την έκδοση της απόφασης επί της αγωγής των δανειοληπτών, αλλά ξεκίνησε διαδικασίες αναγκαστικής είσπραξης της απαίτησής της, κρίθηκε καταχρηστική.  Το σκεπτικό της ως άνω απόφασης μπορεί να αποκτήσει μεγάλη σημασία στο πλαίσιο εκτέλεσης σε βάρος δανειοληπτών και εγγυητών, οι οποίοι έχουν προλάβει να αμφισβητήσουν ήδη δικαστικά τις απαιτήσεις των τραπεζών εναντίον τους.  Έκδοση τίτλου και έναρξη διαδικασιών εκτέλεσης εν μέσω διαπραγματεύσεων μεταξύ δανειστή και οφειλέτη Η συμπεριφορά του δανειστή, ο οποίος ενώ διαπραγματεύεται με τον οφειλέτη τη ρύθμιση της οφειλής του, παράλληλα προχωρά στην έκδοση εκτελεστού τίτλου σε βάρος του έχει κριθεί από τα δικαστήρια ως καταχρηστική. Αυτό έχει ως συνέπεια την ακυρότητα του τίτλου και, ως εκ τούτου, και της περαιτέρω διαδικασίας της εκτέλεσης. Ενδεικτικά, η υπ’ αριθμ. 5095/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών πιθανολόγησε την ακυρότητα της διαταγής πληρωμής που εξέδωσε τράπεζα σε βάρος οφειλέτριας επιχείρησης, διότι, είχε προσφύγει στα δικαστήρια για την έκδοση της διαταγής πληρωμής, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων μεταξύ επιχείρησης και τράπεζας για τη ρύθμιση της οφειλής. Το δικαστήριο έκρινε ότι η συμπεριφορά της τράπεζας ήταν καταχρηστική, διότι με την έκδοση της διαταγής η τράπεζα απέκτησε πλέον θέση ισχύος στις διαπραγματεύσεις, καθώς μπορούσε ανά πάσα στιγμή να προχωρήσει στην αναγκαστική είσπραξη των απαιτήσεών της.

Νόμος για τα Social Media Εισαγωγή Σε έναν ολοένα και πιο ψηφιακό κόσμο, τα κοινωνικά μέσα έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, επαναστατώντας την επικοινωνία και τον κοινοποιημένο προβληματισμό. Ωστόσο, με αυτήν τη μετασχηματιστική δύναμη έρχονται μια σειρά από νομικές προκλήσεις που απαιτούν προσοχή. Αυτό το άρθρο εξερευνά τον περίπλοκο χώρο του δικαίου των κοινωνικών μέσων, φωτίζοντας τα δικαιώματα, τις ευθύνες και τα αναδυόμενα θέματα που άτομα, πλατφόρμες και κυβερνήσεις πρέπει να αντιμετωπίσουν. Η Διασταύρωση της Τεχνολογίας με το Δίκαιο Το δίκαιο των κοινωνικών μέσων περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα νομικών ζητημάτων που σχετίζονται με διαδικτυακές πλατφόρμες, περιεχόμενο που δημιουργείται από τους χρήστες, προστασία δεδομένων και ελευθερία έκφρασης. Αυτά τα ζητήματα διαμορφώνονται από μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ της τεχνολογίας, των ατομικών δικαιωμάτων και των κοινωνικών κανόνων. Καθώς τα κοινωνικά μέσα συνεχίζουν να εξελίσσονται, οι νομοθέτες και τα νομικά συστήματα αντιμετωπίζουν την πρόκληση της προσαρμογής των κανονισμών στη ψηφιακή εποχή. Κύρια Στοιχεία του Δικαίου των Κοινωνικών Μέσων Ελευθερία Έκφρασης: Οι πλατφόρμες κοινωνικών μέσων έχουν γίνει ψηφιακές πλατείες όπου οι άνθρωποι εκφράζουν τις σκέψεις, τις απόψεις και τη δημιουργικότητά τους. Η ισορροπία μεταξύ του δικαιώματος της ελευθερίας έκφρασης και των ζητημάτων μίσους, αποπληροφόρησης και προκλητικής συμπεριφοράς αποτελεί κεντρική πρόκληση στο δίκαιο των κοινωνικών μέσων. Ευθύνη για το Περιεχόμενο των Χρηστών: Οι πλατφόρμες κοινωνικών μέσων συχνά θεωρούνται ενδιάμεσοι, αναδεικνύοντας ερωτήματα σχετικά με την ευθύνη τους για το περιεχόμενο που δημιουργούν οι χρήστες. Νομοί όπως η Ενότητα 230 στις Ηνωμένες Πολιτείες προστατεύουν τις πλατφόρμες από ορισμένες νομικές συνέπειες, αλλά οι συζητήσεις συνεχίζονται για το πώς να βρεθεί το σωστό ισορροπημένο μεταξύ της διαχείρισης περιεχομένου και του ανοιχτού διαλόγου. Προστασία Δεδομένων: Η συλλογή, η αποθήκευση και ο διαμοιρασμός προσωπικών δεδομένων στις πλατφόρμες κοινωνικών μέσων έχει προκαλέσει ανησυχίες για παραβιάσεις της ιδιωτικότητας και την κατάχρηση δεδομένων. Νόμοι όπως ο Γενικός Κανονισμός Προστασίας Δεδομένων (GDPR) στην Ευρώπη αποσκοπούν στο να παρέχουν στους χρήστες περισσότερο έλεγχο επί των προσωπικών τους πληροφοριών. Διαδικτυακή Παρενόχληση και Κυβερνο-Παρενόχληση: Ο ψηφιακός χώρος έχει δυνατοποιήσει την ταχεία διάδοση παρενόχλησης και κυβερνο-παρενόχλησης. Ο νομοθετικός αγώνας κατά αυτής της συμπεριφοράς αποσκοπεί στη δημιουργία ασφαλέστερων διαδικτυακών περιβαλλόντων, τηρώντας τον περίπλοκο φραγμό ανάμεσα στη νομική επιβολή και την ελευθερία έκφρασης. Παραπληροφόρηση και Ψευδείς Ειδήσεις: Η εξάπλωση ψευδών πληροφοριών και η δυνατότητα να επηρεάσουν τη δημόσια άποψη έχει προκαλέσει συζητήσεις για την ευθύνη τόσο των χρηστών όσο και των πλατφορμών στον αγώνα κατά της παραπληροφόρησης. Αναδυόμενες Προκλήσεις Προκαταλείψεις των Αλγορίθμων: Οι αλγόριθμοι που χρησιμοποιούνται από τις πλατφόρμες κοινωνικών μέσων για την κατάταξη περιεχομένου μπορεί να διαιωνίζουν από κατάλοιπο προκαταλήψεις και διάκριση. Η αντιμετώπιση αυτής της πρόκλησης περιλαμβάνει τον σκοπό του κατά πόσον οι αλγόριθμοι αυτοί πρέπει να υπόκεινται σε νομικό έλεγχο. Διαχείριση Περιεχομένου: Η απόφαση για το ποιο περιεχόμενο πρέπει να αφαιρείται ή να σημειώνεται ενέχει περίπλοκες ηθικές και νομικές εξετάσεις. Η εύρεση ισορροπίας μεταξύ της ελευθερίας έκφρασης και της πρόληψης της βλάβης παραμένει ένα προβληματικό ζήτημα. Επικράτεια Υπερεθνικής Δικαιοδοσίας: Η παγκόσμια φύση των πλατφορμών κοινωνικών μέσων συχνά θέτει ερωτήματα σχετικά με το ποια δικαιοδοσία νομικά ισχύει για τις διαδικτυακές αλληλεπιδράσεις και το περιεχόμενο που διασχίζει εθνικά σύνορα. Συμπέρασμα Ο χώρος του δικαίου των κοινωνικών μέσων είναι πολύπλοκος και συνεχώς εξελίσσεται, αντανακλώντας τη δυναμική φύση της διαδικτυακής επικοινωνίας. Καθώς η τεχνολογία προχωρά και οι αλληλεπιδράσεις της κοινωνίας σε αυτές τις πλατφόρμες γίνονται πιο περίπλοκες, οι νομοθέτες, οι χρήστες και οι πλατφόρμες πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτές τις νομικές προκλήσεις. Η ισορροπία μεταξύ της διατήρησης των θεμελιωδών δικαιωμάτων και της ρύθμισης του ενδεχόμενα επιβλαβούς περιεχομένου θα είναι κρίσιμη για τον προσδιορισμό ενός ψηφιακού τοπίου που είναι ταυτόχρονα περιεκτικό και υπεύθυνο.